Wonen

Betaalbaar bouwen voor Zaltbommel

Een betaalbare woning is een grondrecht. Iedereen heeft recht op een fijn huis. Een huis in een wijk of dorp waar je je thuis voelt. Er wordt gebouwd in alle kernen, naar gelang de behoefte van de kern.

Maar er is sprake van woningnood. Ook in Zaltbommel, ondanks het feit dat er de laatste jaren veel is gebouwd. De woningnood is niet alleen een kwestie van te weinig woningen, maar ook van huur- en koopprijzen die voor velen te hoog zjin. Dat maakt, dat veel jongeren geen mogelijkheid hebben om zelfstandig te gaan wonen. En dat ouderen in een te groot huis blijven wonen, omdat een kleiner huis een hogere huur heeft.

Daarnaast is er een groep die te veel verdient, om in aanmerking te komen voor een sociale huurwoning en te weinig om een woning te kopen. Zij zijn aangewezen op huurwoningen van investeerders, die vaak handig gebruik maken van de schaarste.

De meeste oorzaken van de woningnood hebben te maken met landelijke politiek. Maar ook de gemeente kan actief beleid voeren om voor passende woonruimte te zorgen.

Onze keuzes:

Sociale woningbouw

• Bij elk nieuwbouwproject dient 40% te bestaan uit sociale woningbouw (huren tot aan de toeslaggrens van circa €750 per maand). Wijkt een project daarvan af, dan moet dat in andere projecten worden gecompenseerd.
• De zoektijd voor sociale woningbouw mag maximaal 1 jaar bedragen. Jongeren krijgen -onder voorwaarden- een apart contract voor een tijdelijke woning met een looptijd van vijf jaar. Hun plaats op de wachtlijst blijft daarbij behouden.
• Wij willen dat vooral gebouwd wordt voor de mensen uit de gemeente Zaltbommel. Een voorkeursregeling moet daarvoor zorgen.
• De woningbouwcorporaties dienen met betaalbare huurwoningen een hoofdrol te vervullen bij het oplossen van de woningnood. Woningen van de corporaties mogen niet worden verkocht, tenzij renovatie niet rendabel is. Het aantal sociale woningen dient op peil te blijven en de komende jaren ook te groeien.

Particuliere huur

• Huizen zijn om te wonen en niet om commercieel te verhuren. Dus zijn wij voor een bewoningsplicht. Voor verhuur van woningen willen wij een vergunningstelsel.
• Voor particuliere verhuurders komt er een puntensysteem. Zo bepalen wij wat een redelijke huurprijs is voor particulier verhuurde huizen.
• De gemeente zorgt voor voldoende woningen, met huren boven de toeslaggrens, voor groepen als onderwijzers, politieagenten en zorgpersoneel, die momenteel op de woningmarkt tussen wal en schip vallen. Een specifieke urgentielijst moet het voor hen mogelijk maken om betaalbaar te wonen.
• Om sociale (huur-)woningbouw betaalbaar te houden, verlaagt de gemeente de grondprijs voor die categorie. De hoge opbrengsten van de verkoop van grond aan bedrijven en particulieren worden ter compensatie ingezet. Verder kan gedacht worden aan het invoeren van een erfpachtstelsel en/of een vereveningsfonds. (In dit fonds komt het geld dat ontwikkelaars betalen, als ze zich niet aan de norm van 40% sociale woningbouw houden.)

Betaalbare koopwoningen

• Met gemeentelijke subsidie voor betaalbare koopwoningen wordt behoedzaam omgesprongen. Die subsidie komt doorgaans alleen de eerste bewoner ten goede. De subsidie dient te worden terugbetaald, wanneer de koper binnen een bepaalde termijn de woning verkoopt.
• Inwoners die kleiner willen wonen, worden actief geholpen om dit mogelijk te maken. Zo nodig trekt de gemeente hier financiële middelen voor uit. De kleinere woningen staan bij voorkeur in de wijk of in het dorp dorp waarin diegene al woont. Zo blijven de sociale contacten in stand.
• Woningnood is niet alleen een kwestie van te weinig woningen of te hoge prijzen, maar ook van het ontbreken van passende huizen. Er is een duidelijke behoefte aan levensloopbestendige woningen. Jongeren, ouderen en mindervaliden zijn ook belangrijke doelgroepen. De gemeente stuurt actief op het bouwen voor deze categorieën, met bijzondere aandacht voor dementerende inwoners.

Iedereen doet mee! Iedereen woont!

• De gemeente gaat actief de vorming van probleemwijken/-straten tegen door te zorgen dat in alle bouwplannen ook “sterke schouders” komen te wonen.
• Om het tempo van de woningbouw te versnellen, gaat de gemeente voortvarend aan de slag met zogenaamde flexwoningen. Gezorgd wordt dat deze tijdelijke woningen van goede kwaliteit en energiezuinig zijn.
• Voor tijdelijke werknemers uit het buitenland (arbeidsmigranten)  bestaat inmiddels een beleid dat zorgt voor kwalitatief goede onderkomens. Het aantal geconcentreerde huisvestingslocaties is vastgesteld op maximaal vijf. Deze dienen evenwichtig over de gemeente verspreid te liggen. Wat ons betreft blijft het bij deze vijf locaties.
• De gemeente stelt zich loyaal op waar het gaat om de huisvesting van statushouders. We voldoen aan de landelijke taakstelling en doen er een schepje bovenop als dat nodig en mogelijk is.