Wij maken ons als PvdA Zaltbommel al tijden sterk voor méér sociale huur en woningbouw (en meer middenhuur en bouw voor middeninkomens) in onze gemeente. Wij vinden dat in Zaltbommel nog onvoldoende wordt gedaan aan bouwen naar behoefte. Behoeften zoals: méér eenpersoonshuishoudens, meer betaalbare huur of koop. Henk Plessius, fractievoorzitter PvdA Zaltbommel, vroeg daar in de gemeenteraadsvergadering van 23 januari nog eens nadrukkelijk aandacht voor. Dat deden we via het indienen van vier moties. En daarnaast waren we ook medeondertekenaar van een motie van BVNL waarin opgeroepen wordt om de haalbaarheid van woningsplitsing te onderzoeken.
Helaas moet er meer water door de Rijn lopen voordat de volledige gemeenteraad enthousiast wordt van onze voorstellen (c.q. de noodzaak hiervan onderkent). De motie die pleit voor woningsplitsing werd wél unaniem aangenomen.
Lees onderstaand het bij de moties behorende betoog van onze fractievoorzitter:
‘Geachte voorzitter, geachte raadsleden, mensen op de tribune en kijkers thuis,
Vanmorgen viel mijn oog op mijn horoscoop in de Telegraaf. Voor de duidelijkheid: niet mijn lijfblad. Ik citeer: “U kunt met vertraging te maken krijgen, maar uiteindelijk zal alles toch gebeuren zoals u dat wilt”. De Telegraaf heeft het vaker mis, maar toch geeft zo’n bericht enig vertrouwen dat de inspanningen die tot mijn moties van vanavond hebben geleid niet voor niets zijn geweest.
Dat brengt me op mijn thema van vanavond: Niet omdat het makkelijk is, maar omdat het moet. Als we iets met elkaar afspreken, dan moeten we het doen. Ook als we te maken hebben met tegenwind.
Als het gaat om wonen maken we als deze raad onze beloften van geen kanten waar. Ooit besloten we onder andere dat we 30% sociaal in de nieuwbouw zouden gaan realiseren. Twee jaar later hadden we geen idee of we dat ook hadden gehaald. De wethouder vermoedde dat het minder was, maar niet hoeveel. Verontrustend is dat de media blijkbaar meer weten dan onze raad. Gisteren en vandaag konden we lezen dat we zijn blijven steken op 23%.
Dat betekent ten opzichte van de nagestreefde 30% een dik tekort. Het is dus helemaal niet vreemd dat het behoefteonderzoek van vorig jaar op 40% sociaal voor de nieuwbouw uit kwam. Als we op deze manier doorgaan stapelen die tekorten zich verder op en zitten we over een paar jaar op een behoefte van 50% sociale huur. Dat kan niet de bedoeling zijn. De lijfspreuk van het bestuursakkoord was ‘Bouwen naar behoefte’. De cijfers laten iets anders zien.
Naar mijn overtuiging een blamage. Een overheid die zich niet aan zijn eigen beloften en regels houdt kan moeilijk eisen dat anderen dat wel doen.
Mensen die denken dat het systeem er niet voor hen is, worden op deze wijze in dat geloof bevestigd.
Te weinig betaalbare huur betekent te weinig leraren, politieagenten en verplegers. Te weinig betaalbare huur betekent dat jongeren langer bij hun ouders moeten wonen, met alle problemen van dien. Of vertrekken. Te weinig betaalbare huur is een voedingsbodem voor vreemdelingenhaat. Wacht je jaren op een huis en als dat vrijkomt heeft een vluchteling voorrang. Wie kent die geluiden niet?
Te weinig betaalbare huur betekent dat de hardwerkende Nederlander opgescheept wordt met torenhoge huren of domweg niets kan vinden en vertrekt. Middenhuur lijkt in Zaltbommel nauwelijks te bestaan, merkt de VVD op in haar verkiezingsprogramma. Waarbij koop als alternatief genoemd wordt, maar dat is voor starters onbetaalbaar.
Vandaag zal ik, zoals gezegd, namens de Partij van de Arbeid een aantal moties indienen. Gelukkig tekent een aantal partijen die mee. Grofweg komen die neer op een oproep om de opgelopen achterstand in te lopen, en daarnaast een aantal instrumenten te gaan inzetten om te zorgen dat we gedane beloften niet weer schenden. Onderdeel daarvan is dat de raad per kwartaal inzicht krijgt in de ontwikkelingen rond de woningbouw. En dat projecten die voldoende sociale en middenhuur bevatten voorrang krijgen. Maasdriel is daarbij het lichtende voorbeeld. Ik zal straks per motie een toelichting geven. Maar ik wil u een citaat van een corporatie over de Maasdrielse werkwijze niet onthouden. Dat gaat over Kansrijk bouwen; voorrang voor projecten die voldoende sociaal bevatten dus.
“Wij werken zoals je weet ook in de gemeente Maasdriel, en onze ervaringen met kansrijk bouwen zijn positief. Ik denk niet dat ontwikkelaars erdoor afgeschrikt worden, maar dat het helpt om ‘aan de voorkant’ een eenduidig en duidelijk speelveld te creëren. Het maakt helder wat er nodig is om een project van de grond te krijgen, en de regels zijn voor iedereen hetzelfde.
Overigens heeft de gemeente Maasdriel inmiddels besloten om niet 30% maar 35% sociale woningen te eisen in nieuwe plannen. Het helpt ons om onze opgave te realiseren.” Einde citaat.
Onze inwoners snakken naar betaalbare huisvesting. Starters, alleenstaanden, ouderen en gezinnen met een bescheiden inkomen hebben steeds minder mogelijkheden om in onze gemeente te blijven wonen. Als we de balans niet herstellen, dan zien we een stad waarin vooral de hoogste inkomens nog terechtkunnen. Dat is niet het Nederland en niet de gemeente die wij als PvdA voor ogen hebben.
Dat veranderen zal ongetwijfeld een flinke klus zijn. Maar we zitten hier niet omdat het makkelijk is, maar…. vult u zelf maar in.’
